Vipassana: an t-eòlas pearsanta agam

Tha diofar fathannan ann mu mheòrachadh Vipassana. Tha cuid ag ràdh gu bheil an cleachdadh ro chruaidh air sgàth nan riaghailtean a thathar ag iarraidh air luchd-measaidh a leantainn. Tha an dàrna tagradh gun do thionndaidh Vipassana am beatha bun os cionn, agus an treas tagradh gum faca iad an tè mu dheireadh, agus nach do dh'atharraich iad idir às deidh a 'chùrsa.

Bithear a’ teagasg meòrachadh ann an cùrsaichean deich latha air feadh an t-saoghail. Anns na làithean sin, bidh luchd-measaidh a’ cumail làn shàmhchair (na bi a’ conaltradh ri chèile no leis an t-saoghal a-muigh), stad bho bhith a’ marbhadh, a’ laighe agus gnìomhachd feise, ag ithe dìreach biadh glasraich, na bi a’ cleachdadh dòighean sam bith eile, agus a’ cnuasachadh airson barrachd air 10 uairean. latha.

Rinn mi cùrsa Vipassana aig ionad Dharmashringa faisg air Kathmandu agus às deidh dhomh cnuasachadh bho chuimhne sgrìobh mi na notaichean seo

***

Gach feasgar às deidh meòrachadh thig sinn don t-seòmar, anns a bheil dà plasmas - aon airson fireannaich, aon airson boireannaich. Shuidh sinn sìos agus nochdaidh Mgr Goenka, an tidsear meòrachaidh, air an sgrion. Tha e gòrach, is fheàrr leis geal, agus bidh e a’ snìomh sgeulachdan goirt na stamag fad na slighe. Dh'fhàg e an corp san t-Sultain 2013. Ach an seo tha e air beulaibh oirnn air an sgrion, beò. Air beulaibh a 'chamara, bidh Goenka a' giùlan gu tur socair: bidh e a 'sgrìobadh a shròn, a' sèideadh a shròn gu làidir, a 'coimhead gu dìreach air na luchd-meòrachaidh. Agus tha e coltach gu bheil e beò dha-rìribh.

Dhòmhsa, thug mi “seanair Goenka” air, agus nas fhaide air adhart - dìreach “seanair”.

Thòisich am bodach air an òraid aige air dharma a h-uile feasgar leis na faclan “B’ e an-diugh an latha as cruaidhe” (“An-diugh an latha as cruaidhe”). Aig an aon àm, bha an abairt aige cho brònach agus cho co-fhaireachdainn gun do chreid mi na faclan sin airson a’ chiad dà latha. Air an treas la dh'fhan mi mar each an uair a chual' mi iad. Tha, tha e dìreach a 'gàireachdainn oirnn!

Cha do rinn mi gàire leis fhèin. Bha sob sunndach eile air a chùlaibh. A-mach à timcheall air 20 Eòrpach a dh'èist ris a 'chùrsa ann am Beurla, cha robh ach an nighean seo agus mise a' gàireachdainn. Thionndaidh mi mun cuairt agus - leis gu robh e do-dhèanta coimhead a-steach do na sùilean - gu sgiobalta ghabh mi a-steach an ìomhaigh gu h-iomlan. Bha e mar seo: seacaid clò leopard, casan pinc agus falt ruadh ruadh. Sròn cromach. Thionndaidh mi air falbh. Bha mo chridhe ann an dòigh air choireigin a’ blàthachadh, agus an uairsin bha an òraid gu lèir a’ gàireachdainn còmhla bho àm gu àm. Bha e na fhaochadh mar sin.

***

Sa mhadainn, eadar a’ chiad mheòrachadh bho 4.30 gu 6.30 agus an dàrna fear bho 8.00 gu 9.00, rinn mi suas sgeulachdmar a thig sinn - Eòrpaich, Seapanais, Ameireaganaich agus Ruiseanaich - gu Àisia airson meòrachadh. Bheir sinn seachad fònaichean agus a h-uile càil a thug sinn seachad an sin. Bidh grunn làithean a’ dol seachad. Bidh sinn ag ithe rus ann an suidheachadh lotus, cha bhith an luchd-obrach a’ bruidhinn rinn, bidh sinn a’ dùsgadh aig 4.30 ... Uill, ann an ùine ghoirid, mar as àbhaist. Dìreach aon turas, sa mhadainn, tha sgrìobhadh a’ nochdadh faisg air an talla meòrachaidh: “Tha thu nad phrìosanach. Gus am faigh thu soillseachadh, cha leig sinn a-mach thu.”

Agus dè a dhèanamh ann an suidheachadh mar sin? Sàbhail thu fhèin? Gabh ri binn beatha?

Smaoinich airson greis, is dòcha gum bi e comasach dhut rudeigin a choileanadh ann an suidheachadh cho duilich? Neo-aithnichte. Ach sheall an entourage gu lèir agus a h-uile seòrsa ath-bheachdan daonna mo mhac-meanmna dhomh airson uair a thìde. Bha e snog.

***

Anns an fheasgar chaidh sinn a-rithist a chèilidh air seanair Goenka. Is fìor thoil leam na sgeulachdan aige mun Buddha, oir tha iad a’ toirt anail air fìrinn agus cunbhalachd - eu-coltach ris na sgeulachdan mu Iosa Crìosd.

Nuair a dh’èist mi ri mo sheanair, chuimhnich mi air an sgeulachd mu Làsaras às a’ Bhìoball. Is e a bhrìgh gun tàinig Iosa Crìosd gu taigh càirdean an neach a chaochail Làsaras. Cha mhòr nach robh Lasarus cheana air a mhilleadh, ach ghuil iad cho mòr 's gu'n d'èirich Criosd, chum mìorbhuil a dheanamh. Agus thug a h-uile duine glòir do Chrìosd, agus bha Làsaras, cho fad 's as cuimhne leam, na dheisciobal ​​​​aige.

Seo sgeulachd coltach, air an aon làimh, ach air an làimh eile, gu tur eadar-dhealaichte bho Goenka.

Bha boireannach a’ fuireach ann. Chaochail an leanabh aice. Chaidh i craicte le bròn. Chaidh i bho thaigh gu taigh, chùm i am pàiste na h-uchd agus dh'innis i dha daoine gun robh a mac na chadal, nach robh e marbh. Dh’iarr i air daoine a chuideachadh gus dùsgadh. Agus bha daoine, a 'faicinn staid a' bhoireannaich seo, a 'toirt comhairle dhi a dhol gu Gautama Buddha - gu h-obann b' urrainn dha a cuideachadh.

Thàinig am boireannach chun Buddha, chunnaic e a suidheachadh agus thuirt e rithe: “Uill, tha mi a’ tuigsinn do bhròn. Chuir thu ìmpidh orm. Bheir mi aiseirigh do leanabh ma thèid thu dhan bhaile an-dràsta agus lorgaidh tu co-dhiù aon taigh far nach eil duine air bàsachadh ann an 100 bliadhna.”

Bha am boireannach glè thoilichte agus chaidh i a choimhead airson a leithid de thaigh. Chaidh i a-steach dhan a h-uile taigh agus choinnich i ri daoine a dh'innis dhi mu dheidhinn am bròn. Ann an aon taigh, bhàsaich an athair, fear-buannaiche an teaghlaich gu lèir. Anns an fhear eile, am màthair, anns an treas fear, cuideigin cho beag ri a mac. Thòisich am boireannach air èisteachd agus co-fhaireachdainn a dhèanamh ri daoine a dh'innis dhi mu am bròn, agus b 'urrainn dhi cuideachd innse dhaibh mu deidhinn.

Às deidh dhi a dhol tro na 100 taigh gu lèir, thill i chun Buddha agus thuirt i, “Tha mi a’ tuigsinn gu bheil mo mhac air bàsachadh. Tha bròn orm, mar na daoine sin às a’ bhaile. Tha sinn uile beò agus bidh sinn uile a 'bàsachadh. Am bheil fios agad ciod a ni thu chum nach 'eil am bàs 'na bhròn cho mòr dhuinn uile ? Dh'ionnsaich an Buddha a meòrachadh, dh'fhàs i soilleir agus thòisich i a 'teagasg meòrachadh do dhaoine eile.

Ach…

Air an t-slighe, bhruidhinn Goenka air Iosa Crìosd, am fàidh Mohammed, mar “daoine làn gràidh, co-sheirm, sìth.” Thuirt e nach urrainn ach duine anns nach 'eil braon de dh' ionnsaidh no de dh' fhearg, nach mothaich fuath a thoirt do na daoine a mharbhas e (tha sinn a' labhairt mu Chriosd). Ach gun do chaill creideamhan an t-saoghail an rud tùsail a bha na daoine sin làn de shìth agus de ghràdh. Tha deas-ghnàthan air a dhol an àite brìgh na tha a’ tachairt, tabhartasan dha na diathan - obraich leat fhèin.

Agus air a 'chunntas seo, dh'innis Grandpa Goenka sgeulachd eile.

Bhàsaich athair aon ghille. Bha athair 'na dhuine math, co-ionann ris na h-uile dhinn : aon uair bha fearg air, aon uair bha e maith agus caoimhneil. B’ e duine àbhaisteach a bh’ ann. Agus bha gaol aig a mhac air. Thàinig e chun Buddha agus thuirt e, “A Buddha, tha mi dha-rìribh ag iarraidh m’ athair a dhol gu neamh. An urrainn dhut seo a chuir air dòigh?"

Dh'innis an Buddha dha, le cruinneas 100%, nach b 'urrainn dha seo a ghealltainn, agus gu dearbh cha b' urrainn dha duine, san fharsaingeachd. Dh'iarr an t-òganach. Thuirt e gun do gheall brahmins eile dha grunn deas-ghnàthan a dhèanamh a ghlanadh anam athar bho pheacaidhean agus a dhèanadh cho aotrom is gum biodh e na b’ fhasa dhi a dhol a-steach do neamh. Tha e deiseil airson mòran a bharrachd a phàigheadh ​​​​don Buddha, oir tha a chliù fìor mhath.

An uairsin thuirt an Buddha ris, “Ceart gu leòr, falbh chun mhargaidh agus ceannaich ceithir poitean. Cuir clachan ann an dà chuid, agus dòirt ola anns an dithis eile, agus thigibh.” Dh’fhalbh an duine òg le gàirdeachas, thuirt e ris a h-uile duine: “Gheall Buddha gun cuidicheadh ​​e anam m’ athar a dhol gu neamh!” Rinn e a h-uile càil agus thill e. Faisg air an abhainn, far an robh an Buddha a 'feitheamh ris, bha sluagh de dhaoine aig a bheil ùidh anns na bha a' tachairt air cruinneachadh mar-thà.

Thuirt an Buddha gun cuireadh e na poitean aig bonn na h-aibhne. Rinn an duine òg e. Thuirt an Buddha, “A-nis bris iad.” Dàibheadh ​​an duine òg a-rithist agus bhris e na poitean. Ghluais an ola, agus dh’fhan na clachan nan laighe airson làithean.

“Mar sin is ann le smuaintean agus faireachdainnean d’ athar a tha e, ”thuirt am Buddha. “Nam biodh e ag obair air fhèin, dh’ fhàs anam aotrom mar ìm agus dh’ èirich e chun na h-ìre a bha a dhìth, agus ma bha e na dhuine olc, chruthaich na clachan sin na bhroinn. Agus chan urrainn duine sam bith clachan a thionndadh gu ola, no diathan - ach ur n-athair.

- Mar sin thusa, airson clachan a thionndadh gu ola, obraich ort fhèin, - chuir seanair crìoch air an òraid aige.

Dh'èirich sinn agus chaidh sinn dhan leabaidh.

***

Madainn an-diugh às deidh bracaist, mhothaich mi liosta faisg air doras an t-seòmar-bìdh. Bha trì colbhan ann: ainm, àireamh seòmar, agus “na tha a dhìth ort.” Stad mi agus thòisich mi a’ leughadh. Thionndaidh e a-mach gu bheil feum aig na nigheanan timcheall air pàipear toileat, poca fhiaclan agus siabann. Bha mi a’ smaoineachadh gum biodh e math m’ ainm, àireamh agus “aon ghunna agus aon pheilear mas e do thoil e” a sgrìobhadh agus rinn mi gàire.

Fhad ‘s a bha mi a’ leughadh an liosta, thàinig mi tarsainn air ainm mo nàbaidh a rinn gàire nuair a choimhead sinn air a ’bhidio le Goenka. B’ e Josephine an t-ainm a bha oirre. Thug mi an Leopard Josephine oirre sa bhad agus bha i a’ faireachdainn gun do sguir i mu dheireadh a bhith dhòmhsa na leth-cheud boireannach eile air a’ chùrsa (mu 20 Eòrpach, dithis Ruiseanach, mise nam measg, mu 30 Nepal). Bhon uairsin, airson Leopard Josephine, tha blàths air a bhith agam nam chridhe.

A-cheana air an fheasgar, aig uair a’ bhriseadh eadar meòrachadh, sheas mi agus fàileadh flùraichean mòra geala,

coltach ri tombaca (mar a chanar ris na flùraichean sin anns an Ruis), chan eil ach meud gach fear na lampa bùird, oir chaidh Josephine seachad orm aig làn astar. Choisich i gu math luath, oir bha e toirmisgte ruith. Chaidh i cho làn chearcall — o thalla meòrachaidh gu seòmar na dinneir, o sheòmar na dinneir gu ruig an togalach, o'n togalach suas an staidhir gu talla-mhothachaidh, agus a rìs, 's a rìs. Bha boireannaich eile a’ coiseachd, bha treud slàn dhiubh a’ reothadh air a’ cheum as àirde den staidhre ​​air beulaibh nan Himalayas. Bha aon bhoireannach à Nepal a’ dèanamh eacarsaichean sìnte le aodann làn feirg.

Chaidh Josephine seachad orm sia uairean, agus an sin shuidh e sìos air a 'bheing agus a' caoineadh air feadh. Chuir i a casan pinc na làmhan, chòmhdaich i i fhèin le mop de fhalt ruadh.

Thug an deàrrsadh mu dheireadh de dhol fodha na grèine soilleir pinc slighe gu gorm an fheasgair, agus thàinig an gong airson meòrachadh a-rithist.

***

Às deidh trì latha de bhith ag ionnsachadh a bhith a’ coimhead ar n-anail agus gun a bhith a’ smaoineachadh, tha an t-àm ann feuchainn ri bhith a’ faireachdainn na tha a’ tachairt leis a’ bhodhaig againn. A-nis, rè meòrachadh, bidh sinn a’ cumail sùil air na mothachaidhean a tha ag èirigh anns a’ bhodhaig, a’ toirt aire bho cheann gu ladhar agus air ais. Aig an ìre seo, dh'fhàs na leanas soilleir mum dheidhinn: chan eil duilgheadas sam bith agam le faireachdainnean, thòisich mi a 'faireachdainn a h-uile càil air a' chiad latha. Ach gus nach tèid thu an sàs anns na faireachdainnean sin, tha duilgheadasan ann. Ma tha mi teth, ma-thà, damn e, tha mi teth, tha mi uamhasach teth, uamhasach teth, glè theth. Ma tha mi a 'faireachdainn crith agus teas (agus tha mi a' tuigsinn gu bheil na mothachaidhean sin co-cheangailte ri fearg, seach gur e faireachdainn feirge a tha ag èirigh taobh a-staigh mi), an uairsin mar a tha mi a 'faireachdainn! Mi-fhìn uile. Agus às deidh uair a thìde de leuman mar sin, tha mi a’ faireachdainn gu tur sgìth, gun tàmh. Cò mu dheidhinn Zen air an robh thu a’ bruidhinn? Eee… tha mi a’ faireachdainn mar bholcàno a bhios a’ sprèadhadh a h-uile diog de bhith ann.

Tha a h-uile faireachdainn air fàs 100 uair nas gile agus nas làidire, tha mòran fhaireachdainnean agus faireachdainnean corporra bhon àm a dh’ fhalbh a’ nochdadh. Eagal, fèin-truas, fearg. An uairsin thèid iad seachad agus nochdaidh feadhainn ùra.

Tha guth Grandpa Goenka ri chluinntinn thairis air an luchd-labhairt, ag ath-aithris an aon rud a-rithist agus a-rithist: “Dìreach cùm sùil air an anail agad agus na faireachdainnean agad. Tha na faireachdainnean uile ag atharrachadh" ("Dìreach cùm sùil air d' anail agus do mhothachadh. Tha na faireachdainnean uile air an cruth-atharrachadh").

Ach oh…

***

Dh'fhàs mìneachaidhean Goenka nas iom-fhillte. A-nis bidh mi uaireannan a 'dol a dh' èisteachd ri stiùireadh ann an Ruiseanach còmhla ri nighean Tanya (choinnich sinn rithe ron chùrsa) agus aon ghille.

Tha cùrsaichean air an cumail air taobh nam fear, agus gus faighinn a-steach don talla againn, feumaidh tu a dhol thairis air fearann ​​​​nam fear. Dh’ fhàs e gu math duilich. Tha lùth gu tur eadar-dhealaichte aig fir. Bidh iad a 'coimhead ort, agus ged a tha iad cho meòrachail' sa tha thu, tha an sùilean fhathast a 'gluasad mar seo:

- cromagan,

- aghaidh (siùbhlach)

— ciste, sliasaid.

Chan eil iad ga dhèanamh a dh'aona ghnothach, chan eil ann ach an nàdar. Chan eil iad gam iarraidh, chan eil iad a’ smaoineachadh ormsa, bidh a h-uile càil a’ tachairt gu fèin-ghluasadach. Ach airson a dhol seachad air an fhearann ​​​​aca, tha mi a 'còmhdach mi fhìn le plaide, mar chòmhdach. Tha e neònach nach ann am beatha àbhaisteach cha mhòr nach eil sinn a’ faireachdainn beachdan dhaoine eile. A-nis tha a h-uile sealladh a’ faireachdainn mar suathadh. Bha mi a 'smaoineachadh nach eil boireannaich Muslamach a' fuireach cho dona fo sgàilean.

***

Rinn mi nigheadaireachd le boireannaich Nepal feasgar an-diugh. Bho aon-deug gu aon tha ùine shaor againn, a tha a’ ciallachadh gun urrainn dhut d’ aodach a nighe agus fras a ghabhail. Bidh a h-uile boireannach a 'nighe gu eadar-dhealaichte. Bidh boireannaich Eòrpach a 'toirt miasan agus a' leigeil dhiubh an fheur. An sin bidh iad a 'sgoltadh agus a' bogachadh an cuid aodaich airson ùine mhòr. Mar as trice bidh pùdar nighe làimhe aca. Bidh boireannaich Iapanach a’ nigheadaireachd ann an miotagan follaiseach (mar as trice bidh iad èibhinn, bidh iad a’ bruiseadh am fiaclan còig tursan san latha, a’ pasgadh an cuid aodaich ann am pile, is iadsan a’ chiad fheadhainn a bhios a’ frasadh).

Uill, fhad ‘s a tha sinn uile nar suidhe air an fheur, bidh boireannaich Nepal a’ greimeachadh air na sligean agus a’ cur fìor thuil rin taobh. Bidh iad a’ suathadh an salwar kameez (èideadh nàiseanta, coltach ri briogais sgaoilte agus tunic fada) le siabann gu dìreach air an leacag. An toiseach leis na làmhan, an uairsin leis na casan. An uairsin bidh iad a 'roiligeadh an aodach le làmhan làidir ann am pasganan de dh' aodach agus gam bualadh air an làr. Bidh frasan ag itealaich timcheall. Bidh Eòrpaich air thuaiream a’ sgapadh. Cha bhith a h-uile boireannach nighe Nepal eile a’ dèiligeadh ann an dòigh sam bith ris na tha a’ tachairt.

Agus an-diugh chuir mi romhpa mo bheatha a chuir an cunnart agus nighe leotha. Gu bunaiteach, is toil leam an stoidhle aca. Thòisich mi cuideachd a’ nighe aodach dìreach air an làr, a’ stobadh orra casruisgte. Thòisich a h-uile boireannach Nepal a ’coimhead orm bho àm gu àm. An toiseach, an uairsin thug am fear eile suathadh orm leis an aodach aca no dhòirt e uisge gus am biodh dòrlach de fhrasadh a’ sgèith a-mach orm. An e tubaist a bh’ ann? Nuair a chuir mi suas an tourniquet agus a thug mi deagh thump air an t-sinc, is dòcha gun do ghabh iad rium. Co-dhiù cha do choimhead duine eile orm, agus lean sinn oirnn a’ nighe aig an aon astar – còmhla agus ceart gu leòr.

Às deidh beagan rudan nighe, thàinig am boireannach as sine air a 'chùrsa thugainn. Thug mi Momo mar ainm oirre. Ged a bhiodh seanmhair Nepal ann an dòigh air choireigin eadar-dhealaichte, fhuair mi a-mach ciamar - is e facal iom-fhillte a tha seo agus nach eil gu math brèagha. Ach bha an t-ainm Momo gu math freagarrach dhi.

Bha i uile cho maoth, caol agus tioram, tana. Bha braid fhada ghlas aice, feartan taitneach fìnealta agus làmhan seasmhach. Agus mar sin thòisich Momo air ionnlaid. Chan eil fios carson a chuir i roimhe seo a dhèanamh chan ann anns an fhras, a bha dìreach ri thaobh, ach an seo ri taobh na sinc air beulaibh a h-uile duine.

Bha sari oirre agus thug i dheth a mhullach an toiseach. A' fuireach ann an sari thioram fodha, thum i pìos aodaich a-steach do lagan agus thòisich i air a shìneadh. Air casan gu tur dìreach, chrom i chun na pelvis agus sgrìob i gu dìoghrasach a h-aodach. Bha a bhroilleach rùisgte ri fhaicinn. Agus bha na cìochan sin coltach ri cìochan nighean òg - beag agus brèagha. Bha an craiceann air a druim a’ coimhead mar gum biodh e craicte. Gu teann iomchaidh lannan gualainn a tha a’ sruthadh a-mach. Bha i uile cho luaineach, tapaidh, foghainteach. Às deidh dhi mullach an sari a nighe agus a chuir air, leig i sìos a falt agus chuir i a-steach e san aon lagan de dh’ uisge siabann far an robh an sari dìreach air a bhith. Carson a tha i a’ sàbhaladh uimhir de dh’ uisge? No siabann? Bha a falt airgid bhon uisge siabann, no 's dòcha bhon ghrèin. Aig àm air choreigin, thàinig boireannach eile suas thuice, ghabh i seòrsa de rag, thum i dhan lagan anns an robh an sari, agus thòisich i air druim Momo a shuathadh. Cha do thionndaidh na boireannaich ri chèile. Cha do rinn iad conaltradh. Ach cha robh e na iongnadh dha Momo gun robh a druim ga suathadh. An dèidh a bhith a 'suathadh a' chraicinn anns na sgàinidhean airson ùine, chuir am boireannach sìos am rag agus dh'fhalbh i.

Bha i glè bhrèagha, am Momo seo. Solas an latha grianach, siabann, le falt fada airgid agus corp caol, làidir.

Choimhead mi mun cuairt agus shuathadh mi rudeigin anns a’ lagan airson a thaisbeanadh, agus aig a’ cheann thall cha robh tìde agam na pants agam a nighe nuair a bha fuaim an gong airson meòrachadh.

***

Dhùisg mi anns an oidhche fo uamhas. Bha mo chridh' a' bualadh mar chealg, Bha glaodh gu soilleir 'na chluasaibh, mo stamaig a' lasadh, Bha mi uile fliuch le fallas. Bha eagal orm gu robh cuideigin san t-seòmar, bha mi a 'faireachdainn rudeigin neònach ... An làthair cuideigin ... bha eagal a' bhàis orm. An àm seo nuair a tha a h-uile càil seachad dhomh. Ciamar a thachras seo dha mo chorp? Am bi mi a 'faireachdainn gu bheil mo chridhe a' stad? No is dòcha gu bheil cuideigin nach eil às an seo ri mo thaobh, dìreach chan eil mi ga fhaicinn, ach tha e an seo. Faodaidh e nochdadh aig diog sam bith, agus chì mi na geàrr-chunntasan aige anns an dorchadas, a shùilean losgaidh, a’ faireachdainn a suathadh.

Bha an t-eagal orm nach b 'urrainn dhomh gluasad, agus air an làimh eile, bha mi airson rudeigin a dhèanamh, rud sam bith, dìreach airson crìoch a chur air. Dùisg an nighean shaor-thoileach a bha a 'fuireach còmhla rinn san togalach agus innis dhi dè thachair dhomh, air neo falbh a-mach agus cuir às don mhealladh seo.

Air cuid de na tha air fhàgail de chumhachd tiomnaidh, no is dòcha gu robh cleachdadh amharc agam mar-thà, thòisich mi a’ faicinn m’ anail. Chan eil fios agam dè cho fada ‘s a chaidh e air adhart, bha mi a’ faireachdainn eagal fiadhaich air a h-uile anail agus exhale, a-rithist is a-rithist. Air eagal gun tuig thu gu bheil mi nam aonar agus nach urrainn duine mo dhìon agus mo shàbhaladh bhon mhionaid, bhon bhàs.

An uairsin thuit mi nam chadal. Air an oidhche bha mi a’ bruadar mu aodann an diabhail, bha e dearg agus dìreach mar am masg deamhan a cheannaich mi ann am bùth turasachd ann an Kathmandu. Dearg, geal. Cha robh ach na sùilean dona agus gheall e dhomh a h-uile dad a tha mi ag iarraidh. Cha robh mi ag iarraidh òr, gnè no cliù, ach fhathast bha rudeigin ann a chùm mi gu daingeann ann an cearcall Samsara. Bha e…

Is e an rud as inntinniche gun do dhìochuimhnich mi. Chan eil cuimhne agam dè bh’ ann. Ach tha cuimhne agam gun do chuir e iongnadh mòr orm ann am bruadar: an e sin dha-rìribh a h-uile càil, carson a tha mi an seo? Agus fhreagair sùilean an diabhail mi: “Tha.”

***

Is e an-diugh an latha mu dheireadh de shàmhchair, an deicheamh latha. Tha seo a’ ciallachadh gu bheil a h-uile càil, deireadh rus gun chrìoch, deireadh èirigh aig 4-30 agus, gu dearbh, mu dheireadh cluinnidh mi guth neach a tha dèidheil air. Tha mi a’ faireachdainn gu bheil feum air a ghuth a chluinntinn, a phlugadh agus innse dha gu bheil gaol agam air le m’ uile chridhe, gu bheil mi a’ smaoineachadh ma chuireas mi fòcas air a’ mhiann seo beagan a bharrachd a-nis, is urrainn dhomh teleportadh. Anns an fhaireachdainn seo, tha an deicheamh latha a 'dol seachad. Bho àm gu àm bidh e a 'cnuasachadh, ach chan ann gu sònraichte.

Anns an fheasgar bidh sinn a 'coinneachadh ri grandpa a-rithist. Air an latha seo tha e uabhasach brònach. Tha e ag ràdh gum bi e comasach dhuinn bruidhinn a-màireach, agus nach eil deich latha ùine gu leòr airson an dharma a thoirt gu buil. Ach dè tha e an dòchas gu bheil sinn air ionnsachadh a bhith a 'cnuasachadh co-dhiù beagan an seo. Ma tha, nuair a ruigeas sinn dhachaigh, tha sinn feargach chan ann airson deich mionaidean, ach co-dhiù còig, tha seo mar-thà na choileanadh mòr.

Tha Grandpa cuideachd a 'toirt comhairle dhuinn a bhith a' meòrachadh uair sa bhliadhna a-rithist, a bharrachd air a bhith a 'cnuasachadh dà uair san latha, agus a' toirt comhairle dhuinn gun a bhith coltach ri aon de na luchd-eòlais aige bho Varanasi. Agus tha e ag innse sgeulachd dhuinn mu a charaidean.

Aon latha, cho-dhùin luchd-eòlais de sheanairean Goenka à Varanasi deagh ùine a bhith aca agus dh'fhastaidh iad iomair airson an rothaireachd air feadh na Ganges fad na h-oidhche. Thainig an oidhche, chaidh iad a stigh do'n eathar, 's thuirt iad ris an iomrair — ràmh. Thòisich e air iomramh, ach às deidh timcheall air deich mionaidean thuirt e: “Tha mi a’ faireachdainn gu bheil an sruth gar giùlan, an cuir mi sìos na ràimh?” Leig caraidean Goenka leis an iomair sin a dhèanamh, ga chreidsinn gu furasta. Anns a' mhaduinn, 'n uair a dh' eirich a ghrian, chunnaic iad nach do sheòl iad o'n chladach. Bha iad feargach agus diombach.

“Mar sin is tusa,” cho-dhùin Goenka, “an dà chuid an iomaire agus an neach a bhios a’ fastadh an iomaire.” Na mealladh sibh fhèin ann an turas an dharma. Obraich!

***

'S e an-diugh am feasgar mu dheireadh de ar fuireach an seo. Bidh a h-uile neach-measaidh a’ dol far a bheil. Choisich mi ri taobh an talla meòrachaidh agus choimhead mi a-steach air aghaidhean boireannaich Nepal. Cho inntinneach, shaoil ​​​​mi, gun robh coltas de sheòrsa air choreigin a’ reothadh air aon aghaidh no aghaidh eile.

Ged a tha na h-aghaidhean gun ghluasad, tha e soilleir gu bheil na boireannaich “annta fhèin”, ach faodaidh tu feuchainn ri tomhas a dhèanamh air an caractar aca agus an dòigh anns a bheil iad ag eadar-obrachadh leis na daoine mun cuairt orra. Am fear seo le trì fàinneachan air a corragan, a smiogaid suas fad na h-ùine, agus a bilean air an teannachadh gu teagmhach. Tha e coltach ma dh'fhosglas i a beul, is e a 'chiad rud a chanas i: "Tha fios agad, tha na nàbaidhean againn cho gòrach."

No am fear seo. Tha e coltach nach eil e dad, tha e soilleir nach eil e olc. Mar sin, swollen agus seòrsa de gòrach, slaodach. Ach an uairsin bidh thu a’ coimhead, bidh thu a’ coimhead mar a bhios i an-còmhnaidh a’ toirt dhà sheòrsa de rus dhi fhèin aig an dinneir, no mar a bhios i a’ dèanamh cabhag gus àite a ghabhail sa ghrèin an toiseach, no mar a choimheadas i air boireannaich eile, gu sònraichte Eòrpaich. Agus tha e cho furasta a shamhlachadh air beulaibh Tbh Nepal ag ràdh, “Mukund, bha dà telebhisean aig na nàbaidhean againn, agus a-nis tha treas Tbh aca. Mura biodh againn ach telebhisean eile.” Agus sgìth agus, is dòcha, caran tioram bho leithid de bheatha, tha Mukund ga freagairt: “Gu dearbh, a ghràidh, tha, ceannaichidh sinn seata Tbh eile.” Agus tha ise, a’ bualadh a bilean rud beag coltach ri laogh, mar gum biodh i a’ cagnadh feur, a’ coimhead gu lag air an Tbh agus tha e èibhinn dhi nuair a bheir iad oirre gàire a dhèanamh, brònach nuair a tha iad airson a cur dragh oirre… No an seo…

Ach an uairsin chuir Momo stad air na fantasasan agam. Mhothaich mi gun deach i seachad agus choisich i le misneachd gu leòr a dh’ ionnsaigh an fheansa. Is e an fhìrinn gu bheil ar campa meòrachaidh gu lèir air a chuairteachadh le feansaichean beaga. Tha boireannaich air an dìon bho fhir, agus tha sinn uile bhon t-saoghal a-muigh agus taighean luchd-teagaisg. Air na feansaichean gu lèir chì thu na sgrìobhaidhean: “Feuch nach tèid thu tarsainn air a’ chrìch seo. Bi toilichte!" Agus seo aon de na feansaichean sin a tha a’ sgaradh luchd-measaidh bho theampall Vipassana.

Is e talla meòrachaidh a tha seo cuideachd, dìreach nas bòidhche, air a sgeadachadh le òr agus coltach ri còn air a shìneadh suas. Agus chaidh Momo chun an fheansa seo. Choisich i a-null chun an t-soidhne, sheall i mun cuairt, agus - fhad 's nach robh duine a' coimhead - thug i an fhàinne bho dhoras an t-sabhail agus shleamhnaich i troimhe gu luath. Ruith i beagan cheumannan suas agus a 'lùbadh a ceann gu math èibhinn, bha i gu soilleir a' coimhead air an teampall. An uairsin, a 'coimhead air ais a-rithist agus a' tuigsinn nach eil duine ga faicinn (chuir mi orm a bhith a 'coimhead air an làr), ruith Momo lag agus tioram suas 20 ceum eile agus thòisich e a' coimhead gu fosgailte air an teampall seo. Ghabh i ceum no dhà air an taobh chlì, agus ceum no dhà air an taobh dheas. Chrom i a làmhan. Thionndaidh i a ceann.

An uairsin chunnaic mi nanny panting de bhoireannaich Nepal. Bha saor-thoilich eadar-dhealaichte aig Eòrpaich agus boireannaich Nepal, agus ged a bhiodh e na b’ onarach “saor-thoileach” a ràdh, bha am boireannach a ’coimhead coltach ri nanny coibhneil bho aon de na h-ospadalan Ruiseanach. Ruith i gu sàmhach gu Momo agus sheall i le a làmhan: "Falbh air ais." Thionndaidh Momo mun cuairt ach leig i oirre nach fhaiceadh i i. Agus dìreach nuair a thàinig an nanny faisg oirre, thòisich Momo a 'bruthadh a làmhan gu a cridhe agus a' sealltainn leis a h-uile coltas nach robh i air na soidhnichean fhaicinn agus nach robh fios aice gu robh e do-dhèanta a dhol a-steach an seo. Chrath i a ceann agus choimhead i uamhasach ciontach.

Dè tha air a h-aodann? Lean mi a’ smaoineachadh. Rud mar sin … Chan eil e coltach gum bi ùidh mhòr aice ann an airgead. Is dòcha… Uill, gu dearbh. Tha e cho sìmplidh. Feòrachas. Bha Momo le falt airgid uamhasach annasach, dìreach do-dhèanta! Cha b' urrainn fiù 's an fheansa stad a chur oirre.

***

An-diugh tha sinn air bruidhinn. Bheachdaich caileagan Eòrpach air mar a bha sinn uile a’ faireachdainn. Bha nàire orra gun robh sinn uile a’ sprèadhadh, a’ magadh agus a’ magadh. Thuirt Gabrielle, Frangach, nach robh i a’ faireachdainn dad idir agus gun do thuit i na cadal fad na h-ùine. “Dè, an robh thu a’ faireachdainn rudeigin?” ghabh i iongantas.

B’ e Joselina a bh’ ann an Josephine - cha do leugh mi a h-ainm. Thuit ar càirdeas cugallach air a’ bhacadh cànain. Thionndaidh i a-mach gur i Èireannach a bh’ innte le stràc ro throm airson mo bheachd-sa agus astar cainnte fiadhaich, agus mar sin dhùisg sinn grunn thursan, agus sin e. Tha mòran air a ràdh gu bheil am meòrachadh seo mar phàirt de thuras nas motha dhaibh. Bha iad cuideachd ann an ashrams eile. Thuirt an Ameireaganach, a thàinig airson an dàrna turas gu sònraichte airson Vipassana, gu bheil, gu bheil buaidh mhath aige air a beatha. Thòisich i a’ peantadh às deidh a’ chiad mheòrachadh.

Thionndaidh nighean Ruiseanach Tanya a-mach gu bhith na neach-saoraidh. B 'àbhaist dhi a bhith ag obair ann an oifis, ach an uairsin thòisich i a' dàibheadh ​​​​gun uidheam sgùbaidh ann an doimhneachd, agus dh'fhàs i cho mòr 's gu bheil i a-nis a' dàibheadh ​​​​50 meatair agus a bha i aig Farpaisean na Cruinne. Nuair a dh’ innis i rudeigin, thuirt i: “Tha gaol agam ort, ceannaichidh mi tram.” Ghlac an abairt seo mi, agus thuit mi ann an gaol leatha ann an dòigh dìreach Ruiseanach aig an àm sin.

Cha mhòr nach robh Beurla aig na boireannaich Iapanach, agus bha e duilich conaltradh a chumail riutha.

Dh’ aontaich sinn uile air aon rud a-mhàin – bha sinn ann an dòigh air choireigin gus dèiligeadh ris na faireachdainnean againn. A thionndaidh sinn mun cuairt, thug buaidh oirnn, ro làidir, neònach. Agus bha sinn uile airson a bhith toilichte. Agus tha sinn ag iarraidh a-nis. Agus, tha e coltach, thòisich sinn a 'faighinn beagan ... Tha e coltach gu bheil.

***

Dìreach mus fhalbh mi, chaidh mi chun an àite far am biodh sinn ag òl uisge mar as trice. Bha boireannaich Nepal nan seasamh an sin. Às deidh dhuinn tòiseachadh a ’bruidhinn, dh’ fhalbh iad sa bhad bho na boireannaich a bha a ’bruidhinn Beurla agus bha conaltradh cuingealaichte ri dìreach gàire agus nàire“ gabh mo leisgeul ”.

Bha iad a’ cumail còmhla fad na h-ùine, triùir no ceathrar de dhaoine faisg air làimh, agus cha robh e cho furasta bruidhinn riutha. Agus a bhith onarach, bha mi dha-rìribh ag iarraidh ceist no dhà fhaighneachd dhaibh, gu sònraichte leis gu bheil Nepalese ann an Kathmandu a’ làimhseachadh luchd-tadhail a-mhàin mar luchd-turais. Tha e coltach gu bheil riaghaltas Nepal a’ brosnachadh leithid de bheachd, no is dòcha gu bheil a h-uile dad dona leis an eaconamaidh ... chan eil fhios agam.

Ach tha conaltradh leis na Nepalese, eadhon ag èirigh gu neo-eisimeileach, air a lughdachadh gu eadar-obrachadh ceannach is reic. Agus tha seo, gu dearbh,, an toiseach, dòrainneach, agus san dàrna, cuideachd dòrainneach. Uile gu lèir, b’ e cothrom air leth a bh’ ann. Agus mar sin thàinig mi suas a dh'òl beagan uisge, sheall mi mun cuairt. Bha triùir bhoireannach faisg air làimh. Aon bhoireannach òg a’ dèanamh eacarsaichean sìnte le fearg air a h-aodann, tè eile meadhan-aois le faireachdainn tlachdmhor, agus an treas fear gun dad. Chan eil cuimhne agam oirre a-nis.

Thionndaidh mi gu boireannach meadhan-aois. “Gabh mo leisgeul, a bhean uasail,” thuirt mi, “chan eil mi airson dragh a chuir ort, ach tha ùidh mhòr agam a bhith eòlach air rudeigin mu bhoireannaich Nepal agus mar a bha thu a’ faireachdainn aig àm meòrachadh. ”

“Gu dearbh,” thuirt i.

Agus seo na thuirt i rium:

“Tha thu a’ faicinn mòran de bhoireannaich nas sine no boireannaich meadhan-aois ann an Vipassana, agus chan e co-thuiteamas a tha seo. An seo ann an Kathmandu, tha fèill mhòr air Mgr Goenka, chan eil a choimhearsnachd air a mheas mar bhuidheann. Aig amannan thig cuideigin air ais bho vipassana agus chì sinn mar a tha an neach sin air atharrachadh. Bidh e nas caoimhneil ri daoine eile agus nas socraiche. Mar sin fhuair an dòigh seo mòr-chòrdte ann an Nepal. Gu iongantach, tha nas lugha de ùidh aig daoine òga ann na daoine meadhan-aois agus seann daoine. Tha mo mhac ag ràdh gu bheil seo uile neonach agus gum feum thu a dhol gu eòlaiche-inntinn ma tha rudeigin ceàrr. Tha mo mhac a’ dèanamh gnìomhachas ann an Ameireagaidh agus tha sinn nar teaghlach beairteach. Tha mise cuideachd air a bhith a’ fuireach ann an Ameireagaidh airson deich bliadhna a-nis agus chan eil mi a’ tighinn air ais an seo ach corra uair a choimhead air mo chàirdean. Tha an ginealach as òige ann an Nepal air an t-slighe leasachaidh ceàrr. Tha ùidh aca ann an airgead as motha. Tha e coltach riutha ma tha càr agus taigh math agad, tha seo mar-thà na thoileachas. Is dòcha gu bheil seo bhon bhochdainn uamhasach a tha timcheall oirnn. Leis gu bheil mi air a bhith a’ fuireach ann an Ameireagaidh airson deich bliadhna, is urrainn dhomh coimeas agus mion-sgrùdadh a dhèanamh. Agus sin na tha mi a' faicinn. Bidh muinntir an iar a ’tighinn thugainn a’ lorg spioradalachd, agus bidh Nepalese a ’dol chun Iar oir tha iad ag iarraidh toileachas tàbhachdach. Nam biodh e taobh a-staigh mo chumhachd, cha bhiodh agam ach airson mo mhac a thoirt gu Vipassana. Ach chan eil, tha e ag ràdh nach eil ùine aige, cus obrach.

Tha an cleachdadh seo dhuinne furasta a chur còmhla ri Hinduism. Chan eil na brahmins againn ag ràdh dad mu dheidhinn seo. Ma tha thu ag iarraidh, cleachd airson do shlàinte, dìreach bi coibhneil agus cùm sùil air na saor-làithean gu lèir cuideachd.

Tha Vipassana gam chuideachadh gu mòr, bidh mi a’ tadhal air airson an treas uair. Chaidh mi gu trèanadh ann an Ameireagaidh, ach chan eil e mar an ceudna, chan eil e gad atharrachadh cho domhainn, chan eil e a’ mìneachadh dhut dè a tha a’ dol air adhart cho domhainn.

Chan e, chan eil e doirbh do bhoireannaich nas sine meòrachadh. Tha sinn air a bhith nar suidhe ann an suidheachadh lotus airson linntean. Nuair a bhios sinn ag ithe, a’ fuaigheal no a’ dèanamh rudeigin eile. Mar sin, bidh ar seanmhairean gu furasta a’ suidhe san t-suidheachadh seo airson uair a thìde, rud nach urrainnear a ràdh mu do dheidhinn, daoine à dùthchannan eile. Tha sinn a’ faicinn gu bheil seo duilich dhutsa, agus dhuinne gu bheil e neònach.”

Sgrìobh boireannach à Nepal sìos am post-d agam, thuirt i gun cuireadh i mi air facebook.

***

Às deidh don chùrsa crìochnachadh, fhuair sinn na chaidh sinn seachad aig an t-slighe a-steach. Fònaichean, camarathan, camcorders. Thill mòran chun an ionaid agus thòisich iad a 'togail dhealbhan buidhne no a' losgadh rudeigin. Chùm mi am fòn cliste nam làimh agus smaoinich mi. Bha mi dha-rìribh ag iarraidh craobh grapefruit a chumail le measan buidhe an aghaidh cùl-raon speur soilleir gorm. Tilleadh no nach eil? Bha e coltach riumsa nan dèanainn seo - comharraich an camara air a’ fòn aig a’ chraoibh seo agus cliog air, gun cuireadh e luach air rudeigin. Tha seo nas annasaiche buileach oir ann am beatha àbhaisteach is toil leam dealbhan a thogail agus gu tric a dhèanamh. Thug daoine le camarathan proifeasanta seachad orm, thug iad seachad beachdan agus bhriog iad a h-uile càil mun cuairt.

Tha grunn mhìosan air a bhith ann a-nis bho dheireadh a’ mheòrachadh, ach nuair a tha mi ag iarraidh, tha mi a’ dùnadh mo shùilean, agus air am beulaibh tha an dàrna cuid craobh grapefruit le grapefruit cruinn buidhe soilleir an aghaidh speur soilleir gorm, no cònaichean glasa. na Himalayas air feasgar gaothach pinc-dearg. Tha cuimhne agam air na sgàinidhean anns an staidhre ​​​​a thug suas sinn don talla meòrachaidh, tha cuimhne agam air sàmhchair agus socair an talla a-staigh. Airson adhbhar air choireigin, dh’fhàs seo uile cudromach dhòmhsa agus tha cuimhne agam air a bharrachd air amannan leanabachd air an cuimhneachadh – le faireachdainn de sheòrsa air choreigin de shòlas a-staigh, èadhar agus solas. Is dòcha aon latha gun tarraing mi craobh grapefruit às mo chuimhne agus a chrochadh anns an taigh agam. An àiteigin far am bi ghathan na grèine a’ tuiteam nas trice.

Teacs: Anna Shmeleva.